1- گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی
2- گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی ، iliaheirani@yahoo.com
3- مرکز تحقیقات علوم دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه
4- گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی
چکیده: (4280 مشاهده)
زمینه و هدف: صرع یک اختلال عصبی - رشدی است که براساس شواهد فاکتورهای قبل از تولد، تأثیر قابلتوجهی بر رشد سیستم عصبی در موالید دارد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر تشنج در دوران بارداری بر رفتار تشنجی القاشده با پنتیلن تترازول در موالید انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، پس از تثبیت بارداری در موشها، یک گروه بهعنوان گروه کنترل منفی و مابقی موشهای باردار کیندلشده در سه گروه شامل: 1- گروه القای تشنج در فاصله روزهای چهاردهم تا نوزدهم بارداری (هر 48 ساعت یکبار)؛ 2- گروه شم که نرمالسالین را بهصورت درونصفاقی در روزهای چهاردهم تا نوزدهم بارداری (هر 48 ساعت یکبار) دریافت کردند و 3- گروه کنترل (شامل: موشهای باردار کیندلشده بدون تزریق در طی بارداری) قرار گرفتند. در روز پانزدهم (دوره شیرخوارگی) و بیستوچهارم (دوره بعد از شیرخوارگی) پس از تولد، پتانسیل تشنجپذیری در موالید متولدشده از گروههای موردمطالعه بررسی شد. دادهها به کمک روش آماری کروسکال والیس تجزیهوتحلیل شدند.
یافتهها: در این مطالعه، پتانسیل تشنج در موالید دوره بعد از شیرخوارگی در گروه تحت درمان با پنتیلنتترازول بهطور معنیداری بیشتر از موالید سایر گروهها بود (05/0>p). بااینوجود، تفاوتی در پتانسیل تشنجپذیری میان موالید در دوره شیرخوارگی وجود نداشت (05/0<p).
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد با افزایش سن، پتانسیل تشنجپذیری در موالید متولدشده از موشهای تحت درمان با PTZ در مقایسه با موالید گروه کنترل، افزایش مییابد.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی دریافت: 1397/3/30 | پذیرش: 1397/5/3 | انتشار: 1398/1/26