دوره 13، شماره 4 - ( تیر 1398 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nozari K, Rafieirad M. Comparison of Alphapinene and Donpezil Effects on Passive Avoidance Memory in Adult Male Rats. Qom Univ Med Sci J 2019; 13 (4) :1-10
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-2359-fa.html
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-2359-fa.html
نوذری کلثوم، رفیعی راد مریم. مقایسه اثر آلفاپیتن و دونپزیل بر حافظه اجتنابی غیرفعال در موش صحرایی نر بالغ. مجله دانشگاه علوم پزشکی قم. 1398; 13 (4) :1-10
کلثوم نوذری1 
، مریم رفیعی راد* 2
، مریم رفیعی راد* 2
1- گروه زیست‌شناسی، واحد ایذه، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه زیست‌شناسی، واحد ایذه، دانشگاه آزاد اسلامی ،Rafieirad.m@gmail.com
2- گروه زیست‌شناسی، واحد ایذه، دانشگاه آزاد اسلامی ،
چکیده: (4602 مشاهده)
زمینه و هدف: آلفاپینن به‌عنوان مهم‌ترین اجزای اسانس‌ها، دارای فعالیت آنتی‌اکسیدانی و آنتی‌کولین‌استرازی است. استرس اکسیداتیو به‌طور مستقیم عملکرد مغز را تحت‌تأثیر قرار داده و باعث اختلال حافظه می‌شود. در این پژوهش به بررسی تأثیر آلفاپینن بر حافظه اجتنابی غیرفعال و استرس اکسیداتیو در مقایسه با دونپزیل پرداخته شد.
روش بررسی: در این مطالعه، 50 سر موش صحرایی نر (نژاد ویستار) به پنج گروه: کنترل، شاهد (دریافت‌کننده حلال آلفاپینن)، گروه‌های دریافت‌کننده دوز 2 و 4 میلی‌گرم برکیلوگرم آلفاپینن و گروه دریافت‌کننده دونپزیل تقسیم شدند. داروها به مدت 2 هفته به‌صورت درون‌صفاقی تجویز شدند. در پایان تیمار، حافظه اجتنابی غیرفعال حیوانات به کمک آزمون شاتل‌باکس، میزان مالوندیآلدئید، غلظت تیول تام خون و بافت هیپوکامپ (به‌عنوان شاخص‌های استرس اکسیداتیو) سنجیده شدند. از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی جهت تعیین تفاوت بین گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: حافظه در گروه دریافت‌کننده دونپزیل نسبت به گروه کنترل، به‌طورمعنی‌داری افزایش یافت (001/0>p)، و درگروه‌های دریافت‌کننده آلفاپینن (با دوز 2 و 4 میلی‌گرم برکیلوگرم)، افزایش معنی‌دار حافظه نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید (001/0>p). در دوز 4 میلی‌گرم برکیلوگرم آلفاپینن نسبت به گروه دونپزیل نیز افزایش معنی‌داری دیده شد (001/0>p). در سنجش غلظت مالوندیآلدئید در بافت هیپوکامپ در گروه دریافت‌کننده دوز 4 میلی‌گرم برکیلوگرم نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی‌داری مشاهده گردید. همچنین میزان تیول تام هیپوکامپ در گروه دریافت‌کننده آلفاپینن (دوز 4 میلی‌گرم برکیلوگرم) نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی‌داری را نشان داد (05/0>p).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد آلفاپینن با دوز 4 میلی‌گرم برکیلوگرم، بیشترین تأثیر را در بهبود حافظه حتی نسبت به دونپزیل دارد، همچنین به‌علت خاصیت آنتی‌اکسیدانی می‌تواند شاخص‌های استرس اکسیداتیو را کاهش دهد.
روش بررسی: در این مطالعه، 50 سر موش صحرایی نر (نژاد ویستار) به پنج گروه: کنترل، شاهد (دریافت‌کننده حلال آلفاپینن)، گروه‌های دریافت‌کننده دوز 2 و 4 میلی‌گرم برکیلوگرم آلفاپینن و گروه دریافت‌کننده دونپزیل تقسیم شدند. داروها به مدت 2 هفته به‌صورت درون‌صفاقی تجویز شدند. در پایان تیمار، حافظه اجتنابی غیرفعال حیوانات به کمک آزمون شاتل‌باکس، میزان مالوندیآلدئید، غلظت تیول تام خون و بافت هیپوکامپ (به‌عنوان شاخص‌های استرس اکسیداتیو) سنجیده شدند. از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی جهت تعیین تفاوت بین گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: حافظه در گروه دریافت‌کننده دونپزیل نسبت به گروه کنترل، به‌طورمعنی‌داری افزایش یافت (001/0>p)، و درگروه‌های دریافت‌کننده آلفاپینن (با دوز 2 و 4 میلی‌گرم برکیلوگرم)، افزایش معنی‌دار حافظه نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید (001/0>p). در دوز 4 میلی‌گرم برکیلوگرم آلفاپینن نسبت به گروه دونپزیل نیز افزایش معنی‌داری دیده شد (001/0>p). در سنجش غلظت مالوندیآلدئید در بافت هیپوکامپ در گروه دریافت‌کننده دوز 4 میلی‌گرم برکیلوگرم نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی‌داری مشاهده گردید. همچنین میزان تیول تام هیپوکامپ در گروه دریافت‌کننده آلفاپینن (دوز 4 میلی‌گرم برکیلوگرم) نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی‌داری را نشان داد (05/0>p).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد آلفاپینن با دوز 4 میلی‌گرم برکیلوگرم، بیشترین تأثیر را در بهبود حافظه حتی نسبت به دونپزیل دارد، همچنین به‌علت خاصیت آنتی‌اکسیدانی می‌تواند شاخص‌های استرس اکسیداتیو را کاهش دهد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی
دریافت: 1397/10/10 | پذیرش: 1397/12/19 | انتشار: 1398/3/25
دریافت: 1397/10/10 | پذیرش: 1397/12/19 | انتشار: 1398/3/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی قم
ناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی قم
شاپا چاپی: 7799-1375
شاپا الکترونیک: 1375-2008
ایمیل مجله: journal@muq.ac.ir
j.muq.ac@gmail.com
