زمینه و هدف: شغل رانندگی محدوده وسیعی از عوامل استرسزا را در برمیگیرد. این پژوهش با هدف تعیین وضعیت استرس شدید شغلی و عوامل مرتبط با آن در بین رانندگان اتوبوس در سیستم حمل و نقل عمومی در شهر تهران انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی بر روی 388 نفر از رانندگان اتوبوس شهری تهران در سال 1391 انجام شد. نمونهها بهصورت تصادفی از 9 سامانه یا منطقه انتخاب شدند. برای بررسی روابط عوامل مؤثر بر استرس شدید از پرسشنامهای با مشخصات دموگرافیک و اطلاعات رانندگی استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای آماری رگرسیون لجستیک تک متغیره و چند متغیره صورت گرفت.
یافتهها: از کل افراد شرکتکننده در این مطالعه، 7/31% اظهار داشتند در یک سال گذشته (یا در زمان انجام مطالعه) در حین کار استرس شدید داشتهاند. همچنین متغیرهای شیفت کاری و مسیر اتوبوسرانی به ترتیب باعث استرس 7/1 برابری در بین رانندگان عصر کار و چرخشی ماهانه نسبت به رانندگان صبح کار و 8/1 برابری رانندگان خطوط عادی نسبت به خطوط BRT شده بود. همچنین مصرف دارو و وجود بیماری، از عوامل مؤثر در ایجاد استرس 7/3 برابری در بین رانندگان بود.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد شیفت کاری و مسیر اتوبوسرانی، از جمله عوامل کاری مؤثر در بروز استرس شدید در بین رانندگان شرکت اتوبوسرانی است. از طرفی، مصرف دارو و بیماری جسمی و روحی نیز میتواند در افزایش استرس شدید در بین رانندگان مؤثر باشد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |