مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

زمینه و هدف: در سالهای اخیر، نقش اینتگرون‌ها در انتقال ژن‌های مقاوم آنتی‌بیوتیکی، به‌خوبی مشخص شده است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی، شناسایی اینتگرون‌های کلاس I و II و کاست‌های ژنی مربوطه در ایزوله‌های بالینی استافیلوکوک اورئوس‌های مقاوم به متی‌سیلین صورت گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 100 ایزوله استافیلوکوک اورئوس از نمونه‌های بالینی مختلف، در سال 1394 جمع‌آوری شد. پس از کشت، ایزوله‌ها با تست‌های بیوشیمیایی مختلف تأیید شدند. سپس آزمون PCR برای ژن nuc، جهت تأیید نهایی ایزوله‌ها و ژن مقاومت به متی‌سیلین مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت، شناسایی اینتگرون‌های کلاس I و II و کاست‌های ژنی مربوطه، با روش PCR بر روی ایزوله‌های مولد ژن mecA انجام شد. برای آنالیز داده‌ها از آزمون آماری مربع کای‌دو استفاده گردید.

یافته‌ها: از 100 ایزوله استافیلوکوک اورئوس، 41 ایزوله مولد ژن mecA بودند. بیشترین میزان مقاومت مربوط به آنتی‌بیوتیک‌های سفوکسیتین و تتراسیکلین (به ترتیب 41 و 36 ایزوله) و کمترین میزان مقاومت مربوط به آنتی‌بیوتیک ونکومایسین (صفر) گزارش شد. در این مطالعه، 38 ایزوله (68/92%) و 3 ایزوله (31/7%) به ترتیب مولد اینتگرون‌های کلاس I و II بودند. یک نوع کاست ژنی در این ایزوله‌ها شناسایی شد که مربوط به کاست ژنی aadA1 بود.

نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر، نشان‌دهنده شیوع بالای مقاومت آنتی‌بیوتیکی و اینتگرون‌های کلاس I در ایزوله‌های استافیلوکوکوس اورئوس مولد ژن mecA می‌باشد.